Sytuacja się zmienia , gdy sędzia trafia do obozu izolacyjnego. Zaniedbuje się tam, rozpaczając nad śmiercią synka - Filipa. Po tym przeżyciu postanawia dołączyć do formacji sanitarnych i zostaje pracownikiem administracji obozu znajdującego się na stadionie. Śmierć, dżuma spowodowała, że postanowił poświęcić się pomocy innym. Literatura ukazuję obraz wsi i jej mieszkańców. W dwóch fragmentach utworów Żeromskiego i Wyspiańskiego opisano zachowania bohaterów przebywających na wsi, ich zachowania, stosunek do żyjących tam ludzi i panującej atmosfery. Obaj jednak z jakiegoś powodu nie opuszczają miasta dla swoich partnerek. Miłość nie staje się dla nich mniej ważna, nadal stanowi wartość najwyższą, którą jednak poświęcają. To przykład prometeizmu, oddania się dla sprawy dobrobytu ludzkości całym sercem. Jak wiemy, gdyby nie Rieux miasto zapewne padłoby pod naporem choroby. Geneza utworu i gatunek. GENEZA: Dżuma to jedna z najważniejszych powieści XX wieku, powieść - parabola (przepowiednia), o bogatej, wieloznacznej treści. Ukazała się w 1947 r. i można ją traktować jako reakcję pisarza na rozwój idei nacjonalistycznych: komunizmu i faszyzmu, II wojnę światową, a ogólnie rzecz biorąc na istnienie w świecie zła, które w każdej chwili . Cierpienie jest niewątpliwie nieodłącznym elementem ludzkiego istnienia, można by rzec, iż towarzyszy ono człowiekowi od zawsze, a ludzie zawsze zastanawiali się nad sensem, słusznością czy jego powodami . Dlaczego ludzie cierpią? Jak się zachować wobec ludzkiego cierpienia? Na to pytanie będę się starał znaleźć odpowiedź, analizując sytuację bohaterów książki Alberta Camusa pt. „Dżuma” oraz postaci historycznych . Po pierwsze należy zauważyć, że cierpienie jest karą za złe postępowanie ludzi, co słusznie stwierdza podczas swego pierwszego kazania ojciec Panteloux: „Bracia moi, doścignęło was nieszczęście, bracia moi, zasłużyliście na nie (…)”, „Wiecie teraz co to grzech, (…)”.Dodaj artykuł aby odblokować treśćCierpienie jest niewątpliwie nieodłącznym elementem ludzkiego istnienia, można by rzec, iż towarzyszy ono człowiekowi od zawsze, a ludzie zawsze zastanawiali się nad sensem, słusznością czy jego powodami . Dlaczego ludzie cierpią? Jak się zachować wobec ludzkiego cierpienia? Na to pytanie będę się starał znaleźć odpowiedź, analizując sytuację bohaterów książki Alberta Camusa pt. „Dżuma” oraz postaci historycznych . Po pierwsze należy zauważyć, że cierpienie jest karą za złe postępowanie ludzi, co słusznie stwierdza podczas swego pierwszego kazania ojciec Panteloux: „Bracia moi, doścignęło was nieszczęście, bracia moi, zasłużyliście na nie (…)”, „Wiecie teraz co to grzech, (…)”. Owa kara może być także punktem zwrotnym, punktem opamiętania w życiu złych ludzi, prowadzić do ich nawrócenia. Stąd też łatwo wywnioskować, że cierpienie może być czasem potrzebne człowiekowi i w niektórych przypadkach jest słuszne. W tym miejscu pozwolę sobie przytoczyć przykład świętego Augustyna. Otóż w młodości prowadził on życie rozpustnika, lecz dzięki modlitwom i cierpieniu swej matki świętej Moniki, nawraca się i zostaje praworządnym człowiekiem. Reakcje na ludzkie cierpienie są bardzo odmienne i zależą od charakteru człowieka. Albo okazujemy współczucie i pomagamy innym, albo wykazujemy się całkowitą obojętnością na problemy drugiego człowieka, a niektórzy wykorzystują cierpienie innych, by osiągnąć własne korzyści, najczęściej materialne, nie mające nic wspólnego z rozwojem samego człowieka . Na przykład w trakcie II wojny światowej Polacy, w zdecydowanej większości, doświadczali okrucieństw niemieckich i rosyjskich okupantów. Niestety wśród tego uciśnionego i solidarnie wspomagającego się narodu znaleźli się także zdrajcy, mający za nic cierpienie swych braci. Tak było w przypadku (konkretny przykład). Jedynym pocieszeniem na tą obojętność i kamienne serce ludzi, jest to, że czasem się zmieniają. Ojciec Panteloux w miarę upływu czasu i doświadczania skutków zarazy zmienia swój pogląd na przyczyny cierpienia mieszkańców Oranu, co dostrzega narrator: „(…) w pierwszym zaskoczeniu nie usłyszeliśmy dobrze(…)” , „(…)ale (…) może pomyślał i powiedział to bez miłosierdzia (…)” a potem „Jeśli jest bowiem sprawiedliwe, że piorun uderza w niedowiarka, nie można zrozumieć cierpień dziecka.” Trzeba jeszcze zauważyć że ludzkie cierpienie wcale nie musi być wynikiem błędu samych ludzi czy ich grzechów. W niektórych kulturach cierpienie było związane z obrzędami przejścia związanymi z osiąganiem przez młodych wieku dojrzałego. Bolesne próby, mające na celu sprawdzenie wytrzymałości przyszłych wojowników, były powszechnie praktykowane w społeczeństwach Azteków, Majów, plemion ameryki zachodniej czy u australijskich aborygenów. Wiązały się nie tylko z cierpieniem fizycznym ale także psychicznym i mistycznym. Pomimo tego młodzieńcy chętnie przystępowali do Dlaczego ludzie cierpią? Jak się zachować wobec ludzkiego cierpienia? Przedstaw - na podstawie załączonych fragmentów – postawy i poglądy bohaterów Dżumy Alberta Camusa. Jako kontekst wykorzystaj całą powieść. Albert Camus w powieści pt. „Dżuma” przedstawia mieszkańców miasta Oran zmagających się z epidemią śmiertelnej choroby. Akcja powieści rozgrywa się w latach czterdziestych XX wieku i trwa od kwietnia do lutego następnego roku. Dżuma jest powieścią – parabolą, skłaniającą do głębszych rozmyślań ludzie cierpią? Jak się zachować wobec ludzkiego cierpienia? Przedstaw - na podstawie załączonych fragmentów – postawy i poglądy bohaterów Dżumy Alberta Camusa. Jako kontekst wykorzystaj całą Camus w powieści pt. „Dżuma” przedstawia mieszkańców miasta Oran zmagających się z epidemią śmiertelnej choroby. Akcja powieści rozgrywa się w latach czterdziestych XX wieku i trwa od kwietnia do lutego następnego roku. Dżuma jest powieścią – parabolą, skłaniającą do głębszych rozmyślań egzystencjalnych. Przedstawione w powieści wydarzenia mają zmusić czytelnika do własnej interpretacji, do odkrycia „drugiego dna”, przesłania, które chciał nam przekazać autor. Sens powieści Camusa można odczytywać na kilka sposobów: dosłownie i metaforycznie. Dosłownie „Dżuma” jest historią walki ludzi z epidemią i przedstawia różnorodne postawy przyjmowane przez ludzi w obliczu zagrożenia. W szerszym kontekście „Dżuma” może być interpretowana jako metafora śmierci, a postawy przyjmowane przez bohaterów odbierane jako postawy przyjmowane w obliczu momentu ostatecznego. „Dżuma” może być również odczytywana jako zło tkwiące w człowieku i w świecie, gdyż jak twierdzi jeden z bohaterów utworu Tarrou: „Każdy nosi w sobie dżumę, nikt bowiem na świecie nie jest od niej wolny”. W takim odniesieniu powieść jest historią jednej z wielu potyczek człowieka w walce ze złem. Podobnie jak bakcyla dżumy, tak i zła nie można zwyciężyć do końca. Zawsze będzie tkwić w człowieku i może się ujawnić w każdej chwili. Jak już wspominałam wcześniej, autor ukazuje różnorodne postawy bohaterów wobec choroby, a co za tym idzie cierpienia. W przytoczonych fragmentach poznajemy postawy i poglądy dwóch bohaterów powieści – księdza Paneloux oraz doktora Rieux. Poglądy księdza Paneloux w trakcie trwania utworu ulegają przeobrażeniu. Podczas pierwszego kazania w trakcie tygodnia modlitw, które przedstawione jest w pierwszym z załączonych fragmentów, ksiądz ukazuje bardzo radykalny, konserwatywny stosunek do dżumy. Epidemia, a także cierpienie, które ze sobą niesie jest według niego karą za grzechy, która przyszła, aby przerwać zepsucie moralne mieszkańców Oranu. Podczas kazania ksiądz Paneloux przywołuje biblijnych grzeszników, którzy sprzeciwili się Bogu i zostali za to ukarani. Moim zdaniem ma to na celu podkreślenie wcześniejszej wypowiedzi traktującej o tym, że epidemia i cierpienie jakie jej towarzyszy są karą za złe postępowanie. Według księdza cierpienie jest ostrzeżeniem, ma sprawić, że ludzie zejdą ze złej drogi i nawrócą się. Ponadto, cierpienia wywołanego chorobą nie można postrzegać tylko negatywnie. Ma ono uszlachetniać i wskazywać poprawną drogę postępowania. W drugim fragmencie opisany jest przełom w myśleniu kaznodziei, a na zmianę jego poglądów duży wpływ ma śmierć małego synka sędziego Othona. Od tego momentu ksiądz Paneloux przestaje postrzegać dżumę jako karę za grzechy, stara się pomagać zarażonym. Cierpienie nie może być karą za złe postępowanie, gdyż cierpią i umierają także małe dzieci, czyli istoty niewinne. W rozmowie z doktorem Rieux ksiądz zgadza się, że ogrom cierpienia wywołuje bunt, gdyż ludzie nie rozumieją, dlaczego są tak dotkliwie doświadczani. Postuluje jednak, by pokochać cierpienie, by odnaleźć w nim głębszy sens. Podczas drugiego kazania Jezuita ukazuje swoje zmienione oblicze. Zaczyna utożsamiać się z cierpiącymi. Ponadto przedstawia cierpienie jako wyzwanie , z którym należy sobie poradzić, a nie jako karę za grzechy. Jezuita zachęca ludzi do walki z zarazą, a nie jak wcześniej do zdania się na wolę boską. Ksiądz przyznaje też, że nie umie wyjaśnić cierpienia niewinnych istot, ale uważa, że należy je zaakceptować, gdyż zsyła je Bóg. Ksiądz Paneloux sam zostaje doświadczony cierpieniem i umiera zarażony chorobą. Odmienne podejście do kwestii cierpienia przedstawia doktor Rieux. Jest on osobą niewierzącą w Boga, dlatego też nie zgadza się z poglądami głoszonymi przez księdza Paneloux. Doktor zdaje sobie sprawę, że cierpienie od zawsze towarzyszyło człowiekowi, jest nieodmiennie wpisane w jego egzystencję. Mimo to nadal walczy z epidemią i stara się przeciwstawić cierpieniu. Szczególne trudne do pojęcia jest dla niego cierpienie niewinnych istot. W drugim fragmencie zwraca uwagę księdzu, że cierpienie i śmieć synka sędziego Othona nie były niczym zawinione. I choć doktor nie podziela poglądów Jezuity stara się z nim współpracować, a to co ich łączy to walka z cierpieniem, choć dla każdego z nich oznacza ono co innego. Dla księdza walka z cierpieniem jest walką o zbawienie człowieka, zaś dla doktora walką o jego zdrowie. Podsumowując można powiedzieć, że poglądy tych dwóch bohaterów wynikają z pełnionych przez nich funkcji i wykonywanych zawodów, a także z wiary i postaw. I tak ksiądz wierzy w opatrzność Bożą i ufa, że każde cierpienie zesłane jest w jakimś celu, ma sens. Natomiast doktor Rieux sumiennie wykonuje swój zawód, stara się walczyć z chorobą i wszelkimi możliwymi sposobami minimalizować towarzyszące jej cierpienie. Cottard REAKCJA: cieszy się że przez dżumę zmniejszy się zainteresowanie władz jego osobą; jest przerażony końcem epidemii (strzela do ludzi) DZIAŁANIA: nie przyłącza się do pomagających w czasie epidemii; chce zarobić pieniądze MOTYWY: boi się aresztowania, liczy na to, że po epidemii jego winy zostaną odpuszczone STOSUNEK DO ZARAŻONYCH: nie przyłącza się do pomagających w czasie epidemii Rieux REAKCJA: podejmuje walkę z chorobą jak z wrogiem, któremu trzeba się przeciwstawićCottardREAKCJA: cieszy się że przez dżumę zmniejszy się zainteresowanie władz jego osobą; jest przerażony końcem epidemii (strzela do ludzi)DZIAŁANIA: nie przyłącza się do pomagających w czasie epidemii; chce zarobić pieniądzeMOTYWY: boi się aresztowania, liczy na to, że po epidemii jego winy zostaną odpuszczoneSTOSUNEK DO ZARAŻONYCH: nie przyłącza się do pomagających w czasie epidemiiRieuxREAKCJA: podejmuje walkę z chorobą jak z wrogiem, któremu trzeba się przeciwstawićDZIAŁANIA:prosił doktora Richarda o natychmiastową izolację chorych. Z jego inicjatywy zwołano komisję sanitarną w prefekturze, na której próbował nakłonić pozostałych do rozpoczęcia działań mających zapobiec epidemiiMOTYWY: niesienie pomocy ludziom jest jego najważniejszą misją i powołaniemSTOSUNEK DO ZARAŻONYCH: Kiedy epidemia wybuchła na dobre nadal leczył nie zważając na niebezpieczeństwo zarażenia się: " Nie wiem co mnie czeka i co nastąpi po tym wszystkim. Bronię ich jak mogę, oto wszystko".TarrouREAKCJA: walczy z śmiercią; odrzuca wszystko co powoduje śmierć lub usprawiedliwia zabójstwoDZIAŁANIA: po wybuchu epidemii zorganizował oddziały sanitarne, pisał kronikę z przebiegu choroby nękającej miastoMOTYWY: poprzez „zadżumienie” rozumie nie tylko chorobę, ale także całe zło świata, w którym żyje, któremu się sprzeciwia (jego ojciec był prokuratorem sądowym i skazywał ludzi na śmierć); pragnie osiągnąć spokój- świętość bez Boga (nie wierzy w Boga)STOSUNEK DO ZARAŻONYCH: los każdej osoby jest dla niego bardzo ważny, poświęca swoje życie w służbie innym, zawsze staje po stronie ofiar (na rozprawie sądowej - nie zgadzał się z ojcem)RambertREAKCJA: przechodzi zmianę od egoizmu do współdziałania w walce z chorobą- kiedy wybucha epidemia chce uciec z miasta, wrócić do swej ukochanej, potem zmienia swoje zachowanie, uczy się prawdziwych wartościDZIAŁANIA:przyłącza się do oddziałów sanitarnych, nie korzysta z możliwości wyjazduMOTYWY: po chorobie i przewartościowaniu w hierarchii Ramberta na szczycie stawia dobro innych ponad swoje; rozumie, że nie może być szczęśliwy wiedząc, że inni ludzie cierpią a on im nie pomagaSTOSUNEK DO ZARAŻONYCH: Traktuje mieszkańców jak obcych i jest bardzo zaskoczony gdy lekarze zwracają się do niego o pomoc; potem uczy się jak być prawdziwym człowiekiemPaneloux (a- przed przemianą, b po)REAKCJA: a)uważają dżumę za karę boską, słusznie zesłaną na grzeszników. b) Jego poglądy zmianiają się, gdy jest świadkiem śmierci dziecka - epidemia jako próba którą Bóg stawia przed wiernymi; nie potępia grzeszników jako winnych dżumyDZIAŁANIA: głosi kazania; potem opuszcza zakon i gdzy choruje nie chce przyjąć żadnej pomocyMOTYWY: a)chęć nawrócenia ludzi, b)chęć pomocy potrzebującymSTOSUNEK DO ZARAŻONYCH: a) choroba jest karą dla ludzi, nie jednoczy siż z nimi - mówi “wy”; b) mówi “my”, dżuma nie jest dla ludzi karą za grzechy ale próbą zesłaną przez Boga, wrażliwy na śmierć niewinnego dzieckaCastelREAKCJA: po raz pierwszy wypowiedział słowo „dżuma”DZIAŁANIA: sporządza nowy lek, próbuje przekonać władze miasta do wprowadzenia stanu epidemiiMOTYWY: walka z dżumąSTOSUNEK DO ZARAŻONYCH: jako lekarz pragnie im pomóc, przerwać epidemię

dlaczego ludzie cierpią jak się zachować wobec ludzkiego cierpienia dżuma